ความหมายของคำว่า ' พะ ๑ '

ความหมายของคำว่า ' พะ ๑ '
พะ ๑ หมายถึง น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิงก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.

พะ ๒
ใช้นําหน้าคําที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคําเดิมนั้นเช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.
พ่ะ
(โบ) ว. จ้ะ, ขอรับ.
พะงา
น. นางงาม. ว. สวย, งาม.
พะงาบ, พะงาบ ๆ
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), ปะงาบ ๆปะงาบ หรือ งาบ ๆ ก็ว่า.
พะงาบ, พะงาบ ๆ
ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), ปะงาบ ๆปะงาบ หรือ งาบ ๆ ก็ว่า.
พะจง
ดู บ่าง.
พะทำมะรง
น. ผู้ควบคุมนักโทษ.